Աննան և Արսենը արդեն 15 տարի միասին էին։ Մի օր ամուսինը եկավ տուն և հայտնեց, որ ուրիշ կնոջ է սիրահարվել։ Ոչ նրա ձայնի, ոչ էլ վարքի մեջ չկային ամաչելու կամ խղճի խայթի թեկուզ փոքր նշաններ։
Արսենն ասաց, որ Քրիստինեի և իր միջև դեռ ոչինչ չի եղել, բայց ինքը պիտի անգպայման հասկանա, թե ինչ է կատարվում իր զգացմունքների հետ։ Կնոջ այն հարցին, թե երբ է հեռանալու տնից, ամուսինը պատասխանեց, որ շտապելու համար պատճառ չկա, ինքը դեռ պիտի հասկանա, թե ինչպես վարվել, իսկ կնոջը պատմել է նրա համար, որ հետո վերջինս անակնկալի չգա։
Աննային բարկացրեց ամուսնու անորոշությունը, ով չէր կարողանում հասկանալ, թե իր համար ով է ավելի կարևոր և թանկ։
Կնոջ պատասխանը երկար չսպասեցրեց․ հենց հաջորդ օրը նա գնեց խանութի ամենաթանկարժեք և շքեղ զգեստը, որի համար վճարեց իր աշխատավարձի կեսը, իսկ մյուս կեսով էլ գնեց պայուսակ և կոշիկներ։ Երեկոյան՝ առանց մի բառ ասելու, հագնվեց, շպարվեց և դուրս եկավ տնից։ Նյարդայնացած ամուսինը վազեց հետևից, սակայն կինը նույնիսկ չնայեց նրան․ նստեց տաքսին ու գնաց։ Ամբողջ երեկո անցկացրեց ընկերուհու տանը՝ արտասվելով և ամուսնուց գանգատվելով, իսկ կեսգիշերից հետո վերադառնալով՝ ձևացրեց, իբր ամեն ինչ շատ լավ է։
Հաջորդ օրը Աննան կրկնեց նույն փորձարկումը։ Ամուսինը էլ չդիմացավ և մեծ սկանդալ սարքեց։
-Ինձ սխա՞լ եմ պահում։ Եթե ճիշտ եմ հիշում, դու պատրաստվում ես գնալ ուրիշ կնոջ մոտ։
-Ես լքել եմ նրան, հասկացա, որ սխալ եմ եղել։ Ես միայն քեզ եմ սիրում։ Ներիր ինձ։
Աննան բնականաբար ներեց ամուսնուն․ միասին անցկացրած 15 տարին խաղ չէ, բացի այդ ինքը չէր էլ պատրաստվում ամուսնուն տալ հենց առաջին հանդիպածին։
