Զոքանչս ասաց, որ մի քանի օրով է եկել մեր տուն, բայց արդեն 3-րդ տարին է չեմ կարողանում ազատվել նրանից․․․Չգիտեմ ինչ ա-
նեմ։Զոքանչս արդեն երեք տարի է, ինչ ապրում է իմ բնակարա նում։ Նախ նա գնացել էր որդու մոտ այլ երկիր։ Ապա այնտեղից վե-
րադառնալով ես ու կինս նրան դիմավորեցինք և առաջարկեցինք գալ մեր տուն՝ ճանապարհից մի փոքր հագստ անալու, և այդ օր-
վանից անցել է արդեն 3 տարի:
Երբ նրան հարցնում ենք, թե երբ է վերադառնալու գյուղ՝ իր տուն, նա ոչինչ չի պատասխանում։Կինս էլ է հոգնել դրանից։ Նա ամեն
օր զայրացած է, քանի որ մայրն անում է այն, ինչ ուզում է, ուտում է այն, ինչ ուզում է և չի վճարում ոչ մի բանի համար։ Նա անհան-
գստացնում է բոլորիս, հատկապես ինձ ու աղջկաս: Նա ոչնչով չի օգնում, ուտելիք չի պատրաստում, չի մաքրում, նույնիսկ իր հետ-
ևից սպասքը չի լվանում։
Սկզբում նրա տունը դատարկ էր, իսկ հետո նա այն հան գիստ հանձնեց վարձակա լներին։ Լավ է, որ նա չի վաճառել իր տունը. Ըստ
երևույթին միայն այն պատճառով, որ տան մի մասը կնոջինս է և նա համաձայնություն չի տա այն վաճառելու համար։ Կինս էլ չի ու-
զում, որ նա մեզ հետ ապրի։ Վեճերն ավելի են շատացել և եթե այսպես շարունակվի ես կդիմեմ ամուսնալուծության։
Ես արդեն քաղաքավարի կերպով խնդրել եմ նրան (մեկ անգամ չէ) հեռանալ մեր բնակարանից, բայց նա սկսում է խոսել մեկ ուրիշ
թեմայի շուրջ։ Չգիտեմ, թե ինչպես լուծեմ այս խնդիրը։
