Վարդիկ Հայրապետյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է. Տաս ամսվա մղ ձավանջ. վերջին հրաժեշտդ միշտ ուրվագծում է իմ դատարկ օրերը, հայացքդ` անվերջ իմ հետ… Կներես, որդի՛ս, կներես ապրելուս համար, կներես կյանքիդ գնով ապրելու համար…
Դու պետք է ապրեիր, տղաս, պետք է ապրեիր տղաներիդ համար… Ինչքան կհպարտանայիր՝ տեսնելով Արայիս զինվորական հագուստով, ախր հենց դու նրան պետք է բանակ ճանապարհեիր, որ ամեն սպայի մեջ քեզ չփնտրեր… Որդիս, կարոտել եմ անասելի և անչափ,
սև դարձած օրերի գրկում թանձր օդն էլ է մ ահ շնչում. չկաս դու, չկանք մենք… Քսաներեք տարի պահեցիր հայրենիքդ և մի օր չապրեցիր մեզ համար, քանի որ մերը չէիր, դու ազգինն ես, դու բարձր ես… Որդի՛ս, երանի կարողանայի կանաչ աչքերդ համբուրել, կներես ինձ, որդիս, կներես…
