Մաֆիան հեռացվել է իշխանությունից բայց պետությունը դեռևս չի ազատագրվել մաֆիայից
Պետք է ելնել այն տարրական ճշմարտությունից, որ նախկին, պետությունը զավթած խմբավորումը իր էությամբ և սկզբունքներով, մեթոդներով հանդիսացել և հանդիսանում է մաֆիա, որն ունի իր գործիքներ հանդիսացող դիպլոմավոր ներկայացուցիչները, որոնք հանդես են գալիս որպես դասախոսներ, մտավորականներ, իր լրագրողներն ու զլմ-երը, իր տեղեկատվական միջոցները, իր փաստաբանները, իր խոսնակները, պրոպագանդիստներն ու քարոզիչները, իր ֆինանսական և տնտեսական, տեխնիկական բազան։
Միայն նման մոտեցման դեպքում է հնարավոր հասկանալ, որ իշխանությունից հեռացվածները շարունակում են մնալ ներկայացված ողջ կառավարման համակարգում, դատաիրավական և իրավապահ համակարգում, ներկայացված են տնտեսության մեջ, դեռևս ունեն ռեսուրսներ։
Եվ այս պետություն պետության մեջ սխեմայով գործող մաֆիան է իր կրեմլյան շեֆերի հովանավորությամբ հանդիսանում թիվ մեկ խոչընդոտող կառույցը’ Հայաստանում ժողովրդավարության և իրավական, ինքնիշխան և սոցիալական պետության վերականգնման գործընթացի։
Այս ամենին վերջ տալու համար հրատապ է համակարգային, հետևողական, անզիճում և արմատական փոփոխությունները, նոր սահմանադրության ընդունմամբ։
Միաժամանակ ընթացիկ մարտահրավերները պետք է կանխվեն վճռականորեն։
Մաֆիան չի պատրաստվում հանձնվել, քանի դեռ տիրապետում է ռեսուրսների։
Նաև տեղեկատվական լուրջ հակահարված պետք է տալ մաֆիայի արժեքային հիմքերին որպես հակամարդկային, հակաքաղաքակրթական և հակաժողովրդավարական, չտրվել դրանց մանիպուլիացիաներին, որոնց սարդոստայնի մեջ կարող են հայտնվել, գայթակղվել նույնիսկ իրենց իրազեկ և փորձառու համարողները։
Մաֆիան դեռ կա, գործում է, և ռեֆորմների, համակարգային փոփոխությունների իրականացմանը զուգահեռ, որոնք համարում է թիվ մեկ վտանգը իր գոյության և կենսական շահերի, դրսևորվելու է էլ ավելի ցինիկ, լկտի ու ավելի ագրեսիվ։
Սա վհուկների որս չէ, ոչ էլ սև / սպիտակի խնդիր, այլ պետությունը մաֆիայից ազատագրելու կենսական խնդիր, որը պետք է լուծել համառությամբ և հետևողականությամբ։