Այս դպրոցական աղջիկը սովորական երեխան էր թվում՝ կիսաշրջազգեստ, գեղեցիկ կոշիկներ և երկար մազեր։ Բայց հենց նա պտտվում էր․․․
21 տարի առաջ Իրինա անունով կինը դուստր ունեցավ։ Երբ հայրը տեսավ հարազատ դստերը, հեռացավ ընտանիքից։ Իսկ դա այն պատճառով, որ նորածնի դեմքին խորը կնճիռներ կային։ Փոքրիկը ծերանում էր ժամ առ ժամ, և տղամարդը չհամակերպվեց դրա հետ։ Բժիշկներն ասում էի, որ դա պրոգերիա է, և Կատյան չի ապրի նույնիսկ մինչ 1 տարեկան։
Իրինան թևաթափ չեղավ և որոշեց ամեն գնով դստերը երջանիկ մանկություն նվիրել։ Չէ որ ոչ ոք չգիտեր, թե որն օրը Կատյայի համար կլինի վերջինը․․․
Սակայն աղջիկը՝ չիմանալով բժիշկների կանխատեսումների մասին, հանգիստ մեծանում էր, չէր գանգատվում առողջությունից և ինքնազգացողությունից։ Միայն ուրիշ երեխաների ծաղրանքներն էի ցավեցնում Կատյային և ստիպում արտասվել․ նրան հաճախ էին «տատիկ» անվանում։
Երբ եկավ դպրոց գնալու ժամանակը, Կատյան վերջնականապես համոզվեց, որ ինքը նման չէ ուրիշներին․
–Ես ինքս ինձ մշտապես հարցնում էի, թե ինչի համար է այս ամենն ինձ բաժին ընկել, սակայն պատասխանը չէի գտնում։ Եվ այդ ժամանակ էլ որոշեցի գերել մարդկանց ոչ թե արտաքինով, այլ խելքով, բարությամբ և հմայքով։ Չէ որ մարդու մեջ ամենակարևորը նրա հոգին է։
Եվ դա նրա մոտ ստացվեց։ Կատյան շատ ընկերներ գտավ, ովքեր ոչ մեկին թույլ չէին տալիս նեղացնել աղջկան։ Կենսուրախ Կատյան մեծացավ և սկսեց երազել սիրո, ընտանիքի և երեխաների մասին։
Ապագա ամուսնու հետ հանդիպումը հեքիաթի էր նման։ Տղամարդն ուղղակի պատահաբար սխալ համար էր հավաքել։ Ճակատագիրը միացրեց նրանց։ Շուտով Կատյան երեխա ունեցավ՝ լիովին առողջ տղա։
Կատյայի հիվանդությունը չի զարգանում, երիտասարդ մայրիկն իրեն շատ լավ է զգում։ Բացի այդ նա ունի սիրող ամուսին և ցանկալի երեխա, էլ ի՞նչ է պետք երջանիկ լինելու համար։
