Պրեստիժ և թանկարժեք ռեստորաններից մեկում հետքրքիր մի դեպք է եղել։
Ռեստորանում շատ են այցելուները, այնպես որ մատուցողները միշտ ուշադիր են լինում, քանի որ ոչ բոլոր մարդիկ են կարողանում ադեկվատ հաշվարկել իրենց ֆինանսները՝ հանգստի, պարերի, սիրախաղերի ժամանակ՝ հատկապես մի քանի ալկոհոլային կոկտեյլ խմելուց հետո։
Բայց այցելուն, որի սեղանը սպասարկում էր մեր պատմության հերոսը, աշխատակազմի մոտ որևէ կասկածներ չէր առաջացրել։ Տղամարդը շատ բարեհամբյուր էր, գրեթե չէր խմում և իրեն հանգիստ էր պահում։ Իր հանդեպ մեծ ուշադրություն չէր պահանջում և առանց սրահից դուրս գալու՝ ընթրում և հանգստանում էր։
Մատուցողը աչալուրջ չէր հետևում տղամարդու յուրաքանչյուր քայլին՝ ամեն վարկյան պատրաստ լինելով բերել նրա հաշիվը։ Ավելին, աշխատողը մի անգամից չէր նկատել, որ տղամարդը հեռացել է բառից՝ առանց հաշիվը փակելու։
Նամակ՝ փախուստի դիմածից․․․
Բնականաբար, մատուցողը շատ տխրեց, բայց տեղի ունեցածը սրտին մոտ չընդունեց։ Տհաճ է, երբ պարզվում է, որ վստահության արաժանացած հաճախորդը խաբեբա է։
Որքան մեծ էր մատուցողի զարմանքը, երբ 2 օր անց նրան մի ծրար փոխանցեցին։ Մեջը երկտող էր և 20 եվրո։ Այդ գումարն ավելի շատ էր, քան չփակված հաշիվը, ընդ որում գումարի մասը մատուցողիի թեյավճարն էր։ Ծրարն ուղարկել էր հենց այն հաճախորդը, ով լքել էր բառը՝ առանց վճարելու։
Երկտողում տղամարդը ներղություն էր խնդրում մատուցողից՝ բացատրելով, որ իր արարքը պայմանավորված է վատ հիշողությաբ, այլ ոչ թե աշխատակազմին խաբելու մտադրությամբ։
